(దండుగుల శ్రీనివాస్)
మీ అధికారంలోకి రాంగనే. ఒక్కొక్కడ్ని వెతికి వెతికి వెంటాడుతం. ఎవడినీ వదలిపెట్టం. జనాలకు బుద్దొచ్చింది. తప్పులు తెలుసుకుని చంపలేసుకున్నరు. బుక్కులల్ల మీ పేర్లుంటయ్ బిడ్డ. ఎవడ్నీ వదిలేది ల్యే. నీయవ్వ ఇది మా అయ్య జాగీర్రా అయ్యా. మల్లా పాలించేది మేమే. మాదే అధికారం. మాదే సీఎం సీటు. అప్పుడుంటది మీకు. ఇది మేం తెచ్చుకున్నది. మా వల్ల వచ్చింది. మా కోసమొచ్చింది. మధ్యలో జనాలు గొర్రెలు. మాయమాటలు నమ్మి మమ్ములను కాదని ఎవడినో తెచ్చుకున్నరు. అనుభవిస్తున్నరు. బాగయ్యింది. ఇంకా కావాలె ఈళ్లకు. సరిపోలే ఇది. ఇంకా శాస్తి జరగాలె. మమ్మల్నే కాదంటరా…? మళ్లీ మేమొప్పుడస్తమా అని ఎదురుచూస్తుండ్రు.
అదీ మా పాలన. అట్లుంటది మేమంటే. వస్తం. ఇచ్చినంక ఒక్కొక్కని తాట తీస్తం. ఎవడినీ వదలం. ఇంచు జాగాను వదలం. ఇప్పుడు ఇంచు జాగా కొన్నా ఆని దగ్గర గుంజుకుంటం. అప్పటిదాకా ఎవడూ కొనదిలే. గిన్ని అప్పులు చేస్తుండు. చేసేం లాభం. ఎవలికేం ఇస్తుండు. మేమూ చేసినం అప్పులు. చేసి అందరికీ పంచినం. ఇంకా ఇస్తం. ఇంకా చేస్తం. వాళ్లు ఆరు గ్యారెంటీలన్నరు. ఇప్పుడు మేం పదారు గ్యారెంటీలు ఇస్తమని చెప్తం. అప్పుడు నమ్ముతరా..?
అయినా మేం ఏం తక్కువ చేసినం. జనాలకు విశ్వాసం లేదు. ఘాతకులు. మాది తిని ఆని పాట పాడిండ్రు. తిన్నింటి వాసాలు లెక్కబెట్టే బేవార్సుగాళ్లు. వెధవలు. సన్నాసులు. బట్టేబాజ్గాళ్లు. మకీగతి పట్టిచ్చిన మీకు ఇంకా ఇంకా తగిన శాస్తి కావలె. ఇగ మీకు మేమే దిక్కు. కత్తి మాకే ఇయ్యాలె. యుద్దం మేమే జెయ్యాలె. మీరంతా మా కత్తలకు బలికావాలె.